Gdańsk - najnowsze komentarze

Lata czekania na naprawę blacharską.

Woda z ujęcia głębinowego posiada bardzo dobre walory smakowe.Fachowcy twierdzą, że dzięki temu ujęciu na Chełmie w obiegu wodociągowym płynie mieszanka wody głębinowej 10% i wody ze Straszyna 90%.

Krakowiec taki obszerny?

sory,ten komentarz miał być do Krakowca :)

Krakowiec taki obszerny?myślałam że jest trochę dalej od centrum,znam te rejony

speluna , melina czy mordownia. Jednym słowem Dno

straszne miejsce. banda brudasow, paskudna muza (heavy metal) straszny klimat fuj!

Będą to trzy budynki 5, 6, i 13 piętrowy

przykro mi że dysponujecie informacjami sprzed co najmniej 5 czy 6 laty. teraz grodzisko się zmieniło o wiele na lepsze.

Tawerna "Kliper"-- niezapomniane miejsce,odnowiona stara drewniana chata , gdzie przy cieplym i romantycznym kominku , mozesz ogladnac przepiekny zachod slonca. Mozesz zjesc,z ogromnego menu-- goraca piracka zupe , pierogi ze szpinakiem, placki kartoflane, lub jesli wolisz porcje swiezej ryby !!! Poplukac piewm,, winem ,drinkiem, kawa lub herbatka. A na deser-- najbardziej pachnacy jablecznik !!

niewidzialny:D

Budowla hydrotechniczna zapewniałą właściwy poziom wody w Starej i Nowej Motławie. Włąściwy poziom w obu Motłąwach zapewniaj wejście dużym jednostkom pływającym do Gdańska tuz pod spichlerze. W razie zagrożenia ataku obcych sił od strony morza poziom w Motłąwach obniżano aby pływające jednostki wojenne o dużym zanurzeniu nie mogły wtargnac do centrum miasta.

Dzisiejszy budynek szkoły był w przeszłości koszarami pruskimi przy ulicy Białowiejskiej (obecnie Augustyńskiego 1) między Orunią a Dolnym Miastem. W czasie II wojny światowej zajmowało go wojsko niemieckie, początkowo był tu wojskowy dom noclegowy a potem mieściło się dowództwo XX Korpusu oraz centrala łączności. W 1945 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego w Gdańsku z siedzibą w Sopocie przeznaczyło gmach byłego Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej na średnią wieloprzedmiotową szkołę zawodową i poleciło zorganizować Gdańskie Techniczne Zakłady Naukowe na wzór Śląskich Zakładów Naukowych. Jednak w 1945 roku budynek GPMS nie nadawał się do prowadzenia zajęć szkolnych ze względu na znaczną dewastację: ubytki dachu, brak okien, drzwi, zniszczone urządzenia sanitarne i grzewcze, brak wyposażenia sal – stoły, krzesła, szafy itp. Organizację zajęć rozpoczęto 1.09.1945 roku w gmach byłego Condradinum przy ul. Piramowicza. Szkoła nosiła wtedy nazwę Państwowe Liceum Techniczne. Od września 1946 roku PLT przeniosło się do dzisiejszego budynku. Uczniowie z tamtych lat to przeważnie żołnierze różnych formacji Wojska Polskiego, partyzanci, powstańcy i konspiratorzy. Wiek uczniów wahał się od 16 do 27 lat. Nie była to łatwa grupa do prowadzenia zajęć, ale powoli przyzwyczajali się do rygorów szkoły. Na przestrzeni lat szkoła ulegała wielokrotnie przekształceniom organizacyjnym. Zmieniały się jej nazwy i specjalności. Uzależniano to od zapotrzebowania na różnego rodzaju specjalistów w przemyśle stoczniowym i innych zakładach wybrzeża. Wszystkie specjalności opierały się na dwu podstawowych: mechanicznym i elektrycznym. Okresowo wprowadzano specjalności okrętowe, a następnie drukarskie i samochodowe i tak: * Rok 1947 nazwa szkoły ulega zmianie na Gdańskie Techniczne Zakłady Naukowe. W skład GTZN wchodziły Państwowe Licea: Mechaniczne, Elektryczne, Budowlane, Drogowe, Chemiczne i Miernicze. Nauka trwała 3 lata. * W 1948r. odbył się pierwszy egzamin dojrzałości.

Protoplastą Technikum Mechaniczno-Elektrycznego było Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w tej samej lokalizacji. Historia dzisiejszego Centrum Kształcenia Ustawicznego: Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego to szkoła o bardzo bogatej i chlubnej przeszłości, kultywująca tradycje Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej utworzonego w maju 1922 r. Przez 11 lat świadectw Gimnazjum nie traktowano w Gdańsku jako równorzędnych z cenzurami pozostałych placówek, co było dodatkowym utrudnieniem dla Polaków. Gimnazjum było szkołą wychowującą uczniów na dobrych Polaków, mających świadomość narodową w Wolnym Mieście Gdańsku. Warto przypomnieć przedwojenne okoliczności nadania imienia Wielkiego Marszałka Gimnazjum Polskiemu. Śmierć marszałka Józefa Piłsudskiego wywarła wielkie wrażenie na wychowankach i nauczycielach Gimnazjum Polskiego Macierzy Szkolnej. 16 maja 1935 roku odbyło się posiedzenie Rady Pedagogicznej, w czasie którego jednogłośnie postanowiono wystąpić do Zarządu Macierzy Szkolnej z wnioskiem o nadanie Gimnazjum nazwy w brzmieniu: „Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Gdańsku”. 18 maja na posiedzeniu Zarządu wniosek jednogłośnie uchwalono. W szkole odczuwano duchowy patronat „Wielkiego Wodza Narodu”. Imię takiego patrona to nie tylko zaszczyt, ale również zobowiązanie do wytężonej pracy aby utrzymywać się na wysokim poziomie i w najmniejszej mierze nie uchybić nazwie jaką szkoła nosi. Już 1 września 1939 roku zostało przez Niemców zamknięte.

W budynku tym funkcjonowała komendantura podobozu Stolzenberg - będącego filią Stalagu XXB w Malborku.

To nie jest przychodnia lekarska ale placówka pocztowa Gdańsk- Chełm

Adwocem do Danzigera - to jednak Polacy zniszczyli cmentarz - nagrobki "poszły" do zakładów kamieniarskich .....

Cmentarz żydowski na Chełmie powstał być może już w XVI w. Pierwsza pisemna wzmianka o nim datowana jest jednak dopiero na rok 1694. Będąc własnością Bractwa Pogrzebowego (Chewra Kadisza) gminy Stare Szkoty, używany był aż do I poł. XVIII w., kiedy to na jakiś czas zaprzestano pochówków. Użytkowanie cmentarza wznowiono w II poł. tegoż wieku. Teren cmentarza stopniowo powiększano w XVIII i XIX w. - ostatecznie uzyskał powierzchnię ponad dwóch hektarów. Poważne zniszczenia urządzeń cmentarnych i nagrobków spowodowane zostały oblężeniem Miasta przez Francuzów w 1807 r. - w tym miejscu stacjonowała bateria francuskich dział. Cmentarz został jednak odnowiony, zbudowano nowy dom Bractwa, dom dla stróża i pomieszczenia dla kamieniarzy. Funkcjonował aż do lat 30-stych XX w. Z oczywistych względów przestał być używany wraz z wybuchem II wojny światowej. Zgodnie z umową, którą zawarły z nazistowskim rządem Wolnego Miasta opuszczające Gdańsk gminy żydowskie, cmentarze miały pozostać w nienaruszonym stanie przez 10 lat, to jest do roku 1948. Naziści dotrzymali obietnicy - cmentarz nie uległ dewastacji przez cały okres II wojny światowej. Czego nie zrobili Niemcy, zrobili po wojnie Polacy. Teren cmentarza stał się źródłem darmowego surowca dla warszatów kamieniarskich oraz budulca do różnego rodzaju murków i schodków. Oficjalne zamknięcie cmentarza miało miejsce w 1956 r. Już jednak wcześniej rozpoczęła się jego systematyczne niszczenie. Jej nasilenie w poszczególnych okresach trudno jest odtworzyć. Wiadomo, że najstarsza - dolna cześć cmentarza została pod pozorem porządkowania terenu doszczęstnie zniszczona w latach 70-tych XX w. Kiedy cmentarz został uznany za zabytkowy i wpisany do stosownego rejestru, w praktyce był jedynie ruiną. W takim stanie pozostawał (mimo rozmaitych działań pozornych) do roku 1997, kiedy to został przekazany żydowskiej gminie w Gdańsku. Teren cmentarza został niedawno ogrodzony porządnym, metalowym płotem. To już bardzo pozytywny objaw działalności nowych gospodarzy. Spośród setek Gdańszczan wyznania mojżeszowego pochowanych na tym cmentarzu wspomnieć należy przynajmniej dwóch - bardzo znaczących dla Miasta. Pierwszym z nich jest zmarły we Włoszech w 1910 r. Lesser Giełdziński, gdański kupiec zbożowy i kolekcjoner, który przekazał Miastu część swojej kolekcji, współtworząc w ten sposób zbiory Sieni Gdańskiej. Kolejnym zaś zmarły w 1917 r. Paul Simson, autor m.in. fundamentalnego dzieła z zakresu gdańskiej historii - 4-tomowego opracowania Geschichte der Stadt Danzig. Na chełmskim cmentarzu pochowani są również pruscy żołnierze narodowości żydowskiej, którzy stracili życie podczas wybuchu prochu w Bramie św. Jakuba.